Wiele jest kobiet zapomnianych w Poznaniu. Wśród nich jest Ludgarda. Nie dziwi mnie fakt, że jak z moimi wycieczkami przechadzam się po Poznaniu i pytam czy ktoś wie jak zginęła spotykam się często ze stwierdzeniem, że mało kto wie o jej tajemniczej śmierci, ale też nie każdy wie kim była za życia. Zacznijmy więc tę opowieść od początku.

Córka księżniczki Anastazji i księcia Branima przychodzi na świat w 1260 lub 1261 rokiem.  Wychowywała się na dworze swego dziadka w Szczecinie. Małżeństwo to było sojuszem Wielkopolski z księstwem Meklemburgii (książę Branim) i Zachodniopomorskim,gdzie panował dziadek Ludgardy przeciw Brandenburgii. Nie było to małżeństwo z miłości, choć jak donoszą kroniki młodziutka, bo zaledwie 12-letnia Ludgarda spodobała się Przemysłowi.

Legenda głosi, że rozkazem do uduszenia była bezpłodność Ludgardy. Skąd wiadomo, że to po stronie księżnej był problem? W tamtych czasach nie brano innej możliwości pod uwagę. Zawsze była to wina kobiety. Wracając do legendy, Przemysł prosił małżonkę o przyjacielskie zakończenie małżeństwa. Ta jednak zgodzić się nie chciała. Nie chciała słyszeć o powrocie na dwór Ojca, czy dziadka. Co miałby oznaczać powrót? Zakończenie małżeństwa, czyliż rozwód.  Nie wchodziło też w grę pójście do klasztoru. Pomimo bezpłodności odejść nie chciała, a czas uciekał.

Drugi wariant donosi wręcz odwrotną wersję. Ludgarda błagała swego męża, by do domu powrócić jej pozwolił. Na dwór Ojca, lub dziadka odesłał. Nie zezwalał jednak na to poznański książę. Jak brzmi kolejna legenda specjalnie dla Ludgardy wybudował wieżę, tę którą znamy z poznańskiego zamku. Zdjęcie poniżej. Znów jedynie z ludowych podań wiemy, że nie był przekonany o wierności małżonki, dlatego w wieży ją zamykał, by mieć pewność czyje dziecko Ludgarda urodzi. Różne wersje są też co do miejsca śmierci. Jedne źródła mówią o poznańskim zamku, inne podają Gniezno.